Web designerOd 2013 r. nieopłacanie w terminie zobowiązań dotyczących firmowych kosztów to nie tylko narażanie się na odsetki karne czy windykację. Nieuregulowane wydatki należy bowiem wyksięgować z kosztów uzyskania przychodów – obowiązkowa korekta ma na celu zmniejszenie zatorów płatniczych oraz zmobilizowanie przedsiębiorców do terminowego płacenia.

Kiedy korygować?

Do skorygowania zaliczonych do kosztów wydatków przedsiębiorcy zobowiązani są w momencie, upływu 30 dni od terminu płatności określonego na fakturze. Zasada ta odnosi się tylko do takich wydatków, dla których termin ten jest nie dłuższy niż 60 dni. Jeśli natomiast na opłacenie wydatku przedsiębiorca ma więcej niż 60 dni, to korekty powinien dokonać 90 dnia od zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów (o ile oczywiście będzie on wtedy nadal nieopłacony).

Warto zauważyć, że podstawowy mechanizm pomniejszania kosztów uzyskania przychodów w danym okresie nie zawsze wystarczy. Może się okazać, że przedsiębiorca poniósł zbyt mało wydatków, aby dało się skorygować w ten sposób całą wartość nieuregulowanych zobowiązań. W takiej sytuacji „nadwyżka” korekty nad kosztami zwiększy w tym okresie wartość przychodów.

Ja dokumentować korektę kosztów w KPiR?

Korekta kosztów tudzież zwiększenie przychodów stanowią operację dokonywaną w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jak wiadomo, wszystkie wprowadzane do niej wpisy powinny być odpowiednio udokumentowane. Tak jest i tym razem.

Zgodnie z §12 ust. 3 pkt 1a Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z 26 sierpnia 2003 r., dowód dokumentujący dokonanie korekty powinien zawierać przynajmniej:

  • datę wystawienia oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów bądź zwiększenia przychodów,
  • wskazanie faktury lub rachunku, a jeśli nie istniał obowiązek ich wystawienia – umowy albo innego dokumentu, który stanowi podstawę dokonania korekty,
  • wskazanie kwoty, o którą zmniejsza się koszty lub zwiększa przychody,
  • podpis osoby sporządzającej.

Natomiast kiedy w momencie opłacenia zaległego zobowiązania przedsiębiorca ponownie będzie mógł zaliczyć jego wartość do kosztów, należy wystawić dokument zgodny z pkt. 1b i zawierający przynajmniej:

  • datę wystawienia oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów,
  • wskazanie faktury lub rachunku, a jeśli nie istniał obowiązek ich wystawienia – umowy albo innego dokumentu, który stanowi podstawę dokonania korekty,
  • wskazanie kwoty, o którą zwiększa się koszty uzyskania przychodu,
  • wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które powiększane są koszty,
  • podpis osoby sporządzającej.

Niezbędne jest w tym przypadku udokumentowanie opłacenia kosztów - tak, aby w razie ewentualnej kontroli przedsiębiorca mógł bez wątpliwości wykazać uregulowanie wydatku.

Zobacz też:

dobrowolne ubezpieczenie chorobowe